Wereldreis - Indonesië - Bromo/Ijen

Dag 22, 23 en 24
Als afsluiter van Java had ik een slopend programma geboekt. Het begon met een zware busrit van meer dan twaalf uur naar de Bromo vulkaan. De Bromo vulkaan bevind zich in een grote krater waar zich een aantal berg pieken in bevinden. We kwamen aan rond half elf ‘s avonds bij het hotel in de buurt van de krater. De volgende morgen om half vier werd ik wakker gemaakt om in een jeep naar de ingang van de krater te rijden. Ik had besloten te voet in de krater af te dalen om naar de vulkaan te lopen, het zou een wandeling van iets meer dan een half uur zijn en ik hoefde alleen maar de paaltjes te volgen. Onderaan de weg de krater in begonnen de paaltjes. Er stond iemand met een motor die mij de duisternis in wees, stom als ik was verliet ik het paaltjespad en liep ik de duisternis in. De krater wordt bedekt met zwart zand waardoor het helemaal donker om mij heen was. Na een tijdje lopen vond ik het aardig vreemd worden dat ik helemaal niemand tegen kwam, de zonsopgang is populair en er rijden veel jeeps en motoren om mensen te vervoeren. Na een kwartier door het donker dwalen kwam er een motor langs met iemand die mij er op wees dat ik helemaal de verkeerde kant opging, de man bracht mij uiteindelijk met zijn motor naar de voet van de vulkaan. Na de zonsopgang meegemaakt te hebben bleef ik nog een tijd hangen om rond te kijken en foto’s te maken, hierna ging ik terug naar het hotel om te ontbijten en te douchen. Om negen uur vertrokken we naar de Ijen vulkaan, we kwamen om ongeveer zes uur aan bij ons hotel in de buurt van de vulkaan. De volgende morgen om twaalf uur ‘s nachts werden we al weer wakker om met heet busje naar de vulkaan te rijden. Na een uur rijden moesten we twee uur wandelen/klimmen om bij de krater te komen. De Ijen vulkaan is beroemt om zijn blauwe vlammen, door een zeldzaam chemisch proces komen er blauwe vlammen vrij. Na aangekomen te zijn bij de kraterrand moest we in de vulkaan afdalen. Ik en een Zwitserse gingen alvast voor de groep uit omdat de rest te langzaam ging. Na een flinke afdaling draaide de wind opeens, een grote wolk zwaveldamp dreef over ons heen. Op dat moment konden we niet meer ademhalen en bijna niks meer zien door traanvorming. We renden zo snel als we konden terug de heuvel op opzoek naar frisse lucht. Na maskers te hebben gekocht bij een local konden we verder in de vulkaan afdalen. In het donker waren de blauwe vlammen erg indrukwekkend en nadat de zon was opgekomen zagen we ook de andere kleuren in de krater. Na een tijdje gingen we terug de kraterrand op om de vulkaan af te dalen. Vanaf de rand en de weg omlaag konden we van het uitzicht genieten, tijdens het klimmen in het donker kon je de omgeving niet zien. Na een relatief korte rit werd ik afgezet in de haven waar ik de veerboot naar Bali nam. Na aankomst in Bali nam ik de locale bus naar het dorpje Pemutaran waar ik eindelijk kon uitrusten.